Wie zit er achter Free-Dance Zeewolde?

De initiatiefnemer van Free-Dance Zeewolde is Renate Snijder (1972). We ontmoeten haar tijdens de inspectie van het nieuwe danslokaal waar de eerste Free Dance avond werd gehouden.
Dit is een mooie gelegenheid om Renate een paar vragen te stellen over haar achtergrond.

Renate, kan je ons iets vertellen over je dansachtergrond en wat je zoal gedaan hebt?
Mijn passie voor dansen is begonnen in mijn kinderjaren. Op mijn 6e levensjaar ben ik met ballet begonnen. In een groep met 15 jongens en meisjes. We deden in die jaren vele optredens. Ik kan me nog herinneren dat mijn spitzen al vrij snel waren versleten.
Op mijn 12e jaar ben ik met een aantal klasgenoten op dansles gegaan. Het soort danslessen dat in de huidige tijd als “Klassiek Dansen” wordt aangemerkt. Dansen was in de tachtiger jaren erg populair onder jongeren.
Wat hebben die danslessen van toen je gebracht?
Na brons te hebben behaald, dat is het eerste jaar als je met dansles begint, kon ik al aardig wat dansen en was de passie in mijn bloed gekropen. Mede door moeilijke omstandigheden in mijn leven werd dansen een uitlaatklep. Alle emoties, gevoelens, frustraties, blijdschap, verbondenheid en positiviteit, ze kwamen tijdens het dansen altijd aan bod. Het was mijn uitlaatklep.
Ik danste altijd op de muziek die toen populair was. Geen oude zestiger- en zeventiger jaren nummers, neen, geheel top 40 muziek! En dat in een heerlijke sfeer met al mijn vrienden. Het samenspel van muziek en je lichaam bewegen, dat was voor mij een ontdekking, een ervaring die je doet opgaan in jezelf. Het werd soms zelfs een soort trance….

Was je daar volledig op gericht? Een vorm van emoties uitdrukken?
Neen, gaandeweg werd het dansen steeds meer een sport. Na goud ster 1 & 2 te hebben behaald, dat zijn de laatste ‘reguliere” danslessen, ben ik topklasse lessen gaan volgen. Deze lessen zijn ervoor om mee te kunnen doen aan wedstrijden en showdance. Zo gezegd en gedaan ben ik in de wereld van het wedstrijd dansen beland. Eerst per provincie en al gauw door geheel Nederland. Dat vergde zes keer in de week trainen van 3 á 4 uur per dag en daarna op zondag wedstrijden. De spanning, je overgeven aan de flow en het presteren…. Dat was geweldig! Ik ben er twee keer Nederlands kampioen Ballroom dansen mee geworden (Quikstep, Engelse wals, Tango , Foxtrot en Weense Wals) en één keer kampioen in Latindansen (Cha cha, Jive, Rumba, Paso Double en Samba).
Na twee jaar in de topklasse te hebben gedanst en heel veel optredens en wedstrijden, kwam er na drie intensieve jaren van wedstrijden een einde aan het actieve stijldansen. Mijn partner en ik besloten om allebei onze eigen weg te gaan en dat was een razend moeilijk besluit.

En hoe ging het verder?
Ondertussen deden zich ook weer kansen voor. Zo ben ik begonnen als lerares voor beginners, dat wil zegen brons en zilver deelnemers (1e en 2e jaar).
In die tijd, begin negentiger jaren, werd ook Rock’n Roll en rolstoeldansen erg gepromoot.
Samen met een danspartner heb ik een Rock’n Roll dansschool opgericht. Onze dansclub bestond uit vijf paren. We gaven zelf les en bedachten onze eigen choreografieën. Allemaal hadden we onze eigen specialiteit. We hebben veel opgetreden in het Noorden van het land bij een groot aantal evenementen.
Daarnaast ben ik ook begonnen als valide partner van een rolstoel gebonden danser. Dit is een hele mooie vorm van dansen waar het niet alleen draait om pasjes, maar juist om de interactie tussen de mens. De rolstoel belemmerd niet zozeer de elegantie van dansen, het zet het dansen in een ander perspectief. Het contact is niet gebaseerd op lijfelijk contact, maar op oogcontact, vertrouwen en vrij bewegen, dus ingegeven door de muziek en het gevoel daarbij.
Door verhuizingen en beroepsmatige werkzaamheden is het dansen op een lager pitje gezet, dat wil zeggen in het uitvoeren, want het zat en zit nog steeds in mijn bloed. Er kan geen muziek aan staan of ik dans. In de huiskamer, op feestjes, tijdens festivals. Ik ben niet van de dansvloer af te slaan.
Heb je jezelf dit alles aangeleerd of heb je ook scholing gevolgd?
In 2009 ben ik de opleiding tot groepsles instructeur gaan volgen. Deze opleiding heb ik binnen het jaar afgerond. Ik heb als gediplomeerd groepsles instructeur bij een sportschool in Zeewolde groepslessen gegeven, zoals Zumba, Aerobics en Free Style. Een vast dienstverband zat er niet in .
Vanaf dat moment heb ik zelf de touwtjes in handen genomen en ben als Wedding Dancer en danscoach begonnen. Kleinschalig en op aanvraag. Al ruim 15 stellen in Zeewolde hebben hun eerste dans op hun trouwen bij mij geleerd. Het dans coachen is een manier van ontspanning en “therapie” die in het geheel niets met gesprekken bij een psycholoog of psychiater te maken hebben. Door de muziek te kiezen die voor de persoon iets symboliseert en daar je lichaam op te laten bewegen, komen emoties naar boven die misschien weggestopt waren, onderdrukt of nooit ervaren en daardoor geen plek kunnen krijgen. Dit gecombineerd met eventuele gesprekken (die niet persé moeten, hoor) en de deelnemer te laten bepalen wat te willen doen met de emoties. Door mijn jaren lange ervaring als manager en coach in mijn werk en door ervaringsdeskundige te zijn op gebied van het verwerken van traumatische ervaringen, weet ik hoe belangrijk het is om je vrij te kunnen voelen, in lichaam en geest. Vrijheid in je leven, los van frustraties, emoties en angsten, maakt dat je beter kan functioneren en je leert hoe je tegenslag beter kan aanpakken. Het is een vorm van verwerken die meer resultaat geeft dan alleen praten. Het lichaam heeft tenslotte ook de fysieke ontlading nodig van de emoties. Er zijn binnen mijn werk als danscoach al verschillende deelnemers geweest, die door te dansen en daar in gesprek op door te borduren, weer geheel in hun positiviteit en stabiliteit zijn terug gekeerd.

Kan je nog iets zeggen over je nieuwste project.
Nu, anno 2015 heb ik de kans gekregen om alles bij elkaar te laten komen. Ik voeg als het ware alle vroegere en huidige nieuwe ontwikkelingen en ervaringen samen. Ik ben in de gelegenheid geweest om een dansgroep over te nemen die het vrije dansen beoefent, Free-Dance dus. Daarnaast kan ik op deze wijze mijn praktijk voor Wedding Dance en dans coaching voortzetten en uitbouwen voor mensen die op een andere wijze willen leren los te laten en te ervaren hoe dansen je lichaam en geest vrij kan maken.
Het dansen zat en zit in mijn bloed en zal daar altijd blijven. Graag zou ik aan zoveel mogelijk mensen willen doorgegeven welke vrijheid je kunt verwerven en hoeveel negatieve emoties je kan loslaten door je lichaam te bewegen. Het maakt je geest vrij, je wordt er vrolijk van en het is de meest pure vorm van bewegen en liefde. Vandaar dus dat ik mijn werk zo laagdrempelig wil aanbieden.

Renate, dank je wel voor dit gesprek.

Reageren?? Klik hier.